Miałam przyjemność realizować w ostatnich miesiącach działania szkoleniowe skierowane do osób bezrobotnych. Na kanwie tych spotkań zrodziło się we mnie nieco przemyśleń, którymi postanowiłam się z Wami podzielić.
Osoby długotrwale bezrobotne mają mocno zakorzenione nawyki braku aktywności. Nawet jeśli nauczą się wiele, wykorzystanie tej wiedzy w życiu będzie stanowić trudność, ze względu na wyuczone sposoby reagowania i działania, m.in.:
- niską efektywność czasowa,
- mało efektywne sposoby reagowania na niepowodzenia,
- przekonanie o własnej bezsilności,
- przenoszenie odpowiedzialności na czynniki zewnętrzne,
- zmęczenie po wykonaniu stosunkowo niewielkiego zadania,
- niski poziom motywacji wewnętrznej
Z tych przyczyn projekty skierowane na aktywizację zawodową widzę w formie mocno zintegrowanej (wewnętrznie i z rzeczywistością zewnętrzną) oraz bardzo aktywnej. Ludzie, bez względu na wiek, wierzą w to, czego wartość sami doświadczą i łatwiej im stosować nowe umiejętności w formie, którą już poznali. Za główne cele uważam więc modelowanie aktywności i poczucia odpowiedzialności za własną sytuację.
Można to realizować poprzez działania typu:
- Aktywną formę szkoleń, w których uczestnicy sami wykonują zadania i samodzielnie dochodzą do wniosków.
- Podejmowanie tematów wnoszonych przez uczestników i praca na konkretach z ich życia (np. ktoś wspomina o problemach prawnych, co się staje „case study” do pokazania co można zrobić lepiej i inaczej, aby tych problemów uniknąć; ktoś wspomina o trudnej sytuacji z sąsiadem, co staje się bazą do kształtowania zachowań asertywnych i radzenia sobie w syt. konfliktowych). Dzięki temu odnosimy się do rzeczywistości znanej i ważnej dla uczestników.
- Zlecanie zadań do samodzielnego wykonania wbudowujących odpowiedzialność za własny rozwój i systematyczność (np. wykonywanie ćwiczeń fizycznych w określonej formie i czasie; wyszukanie w ramach pracy domowej szczegółów dotyczących ofert kredytowych i prezentacja wyników na forum /przy okazji kształtujemy umiejętność publicznego wypowiadania się, co jest przykładem na integrowanie wiedzy i umiejętności/, wyszukanie poprzez różne formy poszukiwania pracy ciekawych ofert adekwatnych do umiejętności /i wpisywanie w wykresie wyniku w postaci liczby wysłanych zgłoszeń/, wprowadzanie w dzienny harmonogram nowych sposobów radzenia sobie ze stresem i polepszania samopoczucia, testowanie raz dziennie określonych sposobów komunikacji, etc)
- Świadome łączenie i przeplatanie tematów (część zadania realizowana w ramach zajęć z jednego tematu, a część w ramach innego; np. umiejętności obsługi komputera wykorzystujemy i trenujemy podczas poznawania sposobów docierania do potencjalnych pracodawców i pisania aplikacji)
- Działania typu „wyjścia na zewnątrz” , akcje społeczne realizowane w całości przez uczestników projektu (dzięki temu następuje integracja z otoczeniem uczestników, wzrost aktywności, satysfakcji i poczucia przydatności)
W doborze metodyki warto się więc kierować w stronę stworzenia integralnego efektu, który zostanie osiągnięty przez uczestników dzięki wykorzystaniu wiedzy i umiejętności z różnych zakresów. Takie podejście umożliwia wymodelowanie postaw zbliżających do sukcesu, wzmocnienie poczucia odpowiedzialności, wkroczenie na drogę ku aktywności zawodowej już w trakcie trwania projektu. Dzięki temu uczestnicy mają też wsparcie ze strony grupy podczas pierwszych zmagań z wejściem na rynek pracy, jak również mogą ze sobą rywalizować i dzielić się doświadczeniem.
Dyskutuj